"MARIJINO JEVANDJELJE"

Apstrakt - Pogledaj video - Poruči

• „Marijino Jevandjelje“

  Roman „Marijino jevanđelje“ počinje tamo gde se " Žitije Savino od Bogumila monaha“ završava. Podsećanja radi, Bogumil monah, sahranivši Savu u Trnovu, kreće za Indiju da traži Isusov grob u Kašmiru...         „Marijino jevanđelje“  priča o onim događajima kada se tridesetogodišnji Isus vraća iz Indije i započinje svoju nesrećnu misiju u Galileji i Judeji. On, zapravo, širi „indijsku nauku“, a to se teško prima u ondašnjoj Palestini. Pritom, Isus, uprkos širenju miroljubivog budizma, ipak diže i ustanak protiv Rimljana, i, ta buntovnička avantura dovodi ga do raspeća na Golgoti. Ali, Isus ne umire na Golgoti, već, biva živ skinut sa raspeća i sa Marijom Magdalenom i decom vraća se za Indiju...         „Marijino jevanđelje“ je, ustvari, svedočenje Isusove majke Marije, a njegovo postojanje se, u romanu, potkrepljuje Pismima koje Niketa Remizijanski, episkop iz Remizijane (Bele Palanke) piše caru Teodosiju Velikom koji iz Sirmijuma putuje ka Konstantinopolju gde treba, na Saboru, da potvrdi dogme Nikejskog sabora o bezgrešnom začeću Marije i o Svetom trojstvu.         Niketa iz Remizijane, pripremajući doček caru Teodosiju, otkriva sektu koja veruje da su njeni članovi potomci „Isusove i Marijine dece“. Po nalogu Nikete, hrišćanska milicija iz članova sekte uspe da izmami i  Jevanđelje majke Marije iz koga se jasno vidi da je Isus sa Magdalenom imao decu. Niketa Remizijanski pokušava, u prepisci sa Teodosijem, da ovog ubedi da odustane od nikejskih dogmi i da prihvati „novu istinu o Isusu I Magdaleni“. Ali, car Teodosije to, posle kolebanja, odbija. Na nesreću, na ulazu u Sićevačku klisuru, na putu za Remizijanu, kao doček Teodosiju, na jednoj steni osvane „grafit“ na kome je prikazano Isusovo raspeće ali sa – magarećom glavom! A, „Magareće raspeće“ je, inače, bio prepoznatljiv  „rukopis“ ondašnjih gnostika iz Aleksandrije koji su i, na taj način, ismejavali nikejske dogme o Isusovom lažnom stradanju na Golgoti.         Teodosije, besan na Niketu zbog ovakvog skandaloznog dočeka, samo prolazi kroz Remizijanu na putu za Konstantinopolj i na Saboru potvrđuje dogme iz Nikeje.